هرچیزی که راجب شارژر ها نمیدونستید!!!

توی این مقاله همه چیز هایی که در رابطه با شارژر ها و فناوری های شارژ باید بدونید رو بهتون میگم تا موقع خرید گوشی یا مواجه شدن با اصطلاحات شارژ با سردرگمی مواجه نشید!!و همچنین شرکت های مختلف تکنولوژی مثل کولکام ، OPPO ، One plus ، Realme ، Samsung, Huawei رو با همدیگه مقایسه میکنیم و بهتون میگم فناوری هرکدوم از شرکت های مختلف چه معایب و مزایایی داره برای باتری گوشی. با ما همراه باشید 🙂

اگر بخوام از کلیات ماجرا شروع کنم میتونم بگم که شارژر ها در حالت کلی به دو دسته بی سیم و با سیم تقسیم میشن. این دو دسته تفاوت ها و شباهت هایی با همدیگه دارن که هرکدوم رو واستون توضیح میدم :

شارژ با کابل

شارژ های با سیم اولین نوع از شارژر ها بودن که ساخته شدن. شارژر های اولیه کابل و کلگی به هم چسبیده بودن و اگر مشکلی واسه سیم پیش میومد. مجبور میشدین که آداپتور رو کامل تعویض کنید و هزینه زیادی رو متحمل بشید. علاوه بر اون هر شرکت نوع خاصی از شارژر رو واسه خودش میساخت و مثلا نوکیا شارژر سوزنی میساخت در حالی که سامسونگ از نوع دیگه ای استفاده میکرد. در نتیجه شما نمیتونستید از شارژر برند های مختلف استفاده کنید.
از اونجایی که کابل معمولا بیشتر توی خطر پارگی و خرابی هستش شرکت ها اومدن و کابل رو از کلگی جدا ساختن. و اتصال این رو رو به وسیله یه پورت از نوع USB-A برقرار کردن. این شارژر ها در اوایل تا حداکثر 2.5 وات خروجی شارژ داشتن و زمان طولانی باید گوشی به شارژ میموند. بعد از یک مدت کوتاهی با اومدن USB 0.3 توان خروجی شارژر ها به 4.5 وات رسید و تا چند سال این سرعت باقی موند.

بعد از مدتی چندتا از شرکت های بزرگ مثل سامسونگ و شیائومی و … به یه توافق روی ساخت یک پورت مشترک به اسم microUSB رسیدن. که این کار باعث شد اول اینکه با یک شارژر microUSB، گوشی از برند های مختلف رو شارژ کرد. دوم سرعت انتقال برق به باتری تا 10 وات بالاتر بره.
اما سرعت 10 واتی پورت microUSB هم باعث توقف سرعت پیشرفت تکنولوژی نشد. و شرکت ها اومدن روی یک پورت جدید به اسم TYPE-C کار کردن. که مزیت های زیادی برای خودش داشت. از جمله این مزیت ها میشه به : سرعت بالاتر، استحکام بیشتر، یکسان بودن هر دو طرف پورت اشاره کرد.
این مزیت های مختلف TYPE-C باعث شد که شرکت های بزرگ جذب این فناوری جدید بشن و سعی کنن اون رو در دیوایس های خودشون مثل گوشی، تبلت ، هندزفری و… به کار ببرن.
اما در این بین شرکت هایی مثل اپل باز هم روی انحصاری بودن خودشون تاکید داشتن. و در مقابل تغییر مقاومت میکردن. ولی با گذشت زمان اپل هم با این موضوع کنار اومد و بلاخره در آیفون 15 پورت TYPE-C رو به کار برد.

شارژر های بیسیم

این نوع از شارژر ها که تکنولوژی جدیدتری به حساب میان. نگرانی کاربر از بابت خرابی و دستو پاگیری کابل رو از بین میبرن. اما این شارژر ها نمیتونن به سرعت آداپتور های سیم دار شارژ کنن. و البته باید توجه داشته باشید که اگر قصد خرید این نوع شارژر رو دارید حتما حتما دیوایستون هم از فناوری شارژ بیسیم پشتیبانی کنه.
طریقه کارکرد شارژر های بیسیم چطوریه؟ در این نوع، شما نیازی به برقراری ارتباط با کابل بین شارژر و دستگاهتون ندارید. و برای شارژ فقط کافیه دیوایستون رو روی محفظه شارژر قرار بدید و بقیه کار رو بسپارید به دستگاه 🙂

شارژر های بیسیم به دو روش عمل میکنن:

1. القای مغناطیسی:

توی این روش در داخل شارژر و در پشت گوشی سیم پیچ هایی قرار داره. شارژر جریان رو از پریز دیوار میگیره و با استفاده از برد خودش، شدت و ولتاژ رو تنظیم میکنه. بعد این جریان متناسب رو از طریق سری سیم پیچ به سمت دستگاه منتقل میکنه. در سمت دیگه یعنی “دیوایس” که ممکنه گوشی یا هندزفری و.. باشه یک سیم پیچ وجود داره که جریان رو دریافت میکنه و اون رو به برد شارژ منتقل میکنه.

2. تشدید مغناطیسی:

این روش فرق زیادی با القای مغناطیسی نداره. و تنها تفاوتش اینه که جریان بیشتری رو به سمت دیوایس هدایت میکنه در نتیجه شما میتونید بطور همزمان چند وسیله رو با همدیگه شارژ کنید.

شارژر های فندکی

سومین نوع از شارژر های مرسوم بازار تکنولوژی شارژر های فندکی هستن. که طرفدارای خودش رو داره. این شارژر ها بیشتر مورد استفاده کسایی هستش که خیلی پشت فرمون میشینن مثل راننده های محترم تاکسی و کسایی که خیلی مسافرت میرن.
این شارژر ها بخاطر اینکه از باتری ماشین برق میگیرن معمولا نوسان برق دارن و خیلی توصیه به استفاده از اونا ندارم. چون در استفاده بلند مدت باتری گوشیتون رو دچار مشکل میکنن. از نظر شخصی من اگر نیازی به شارژ دارید یک پاوربانک متناسب و با کیفیت رو تهیه کنید.

فناوری های شارژ

موقع بررسی شارژر ها با کلمه هایی مثل PD , Superfast charge , Fast charge , IQ و … مواجه میشید. که ممکنه واستون جدید باشه. این اصطلاحات جدید چه معنی دارن؟؟!! با من همراه باشید تا یکی یکی اونا رو بررسی کنیم 🙂
از اونجایی که ماهیت تلفن های همراه این بود که بتونن بدون نیاز به سیم تلفن و برق همه جا همراه آدما باشن. در نتیجه یکی از فاکتور های مدنظر کاربر موقع خرید گوشی، زمان نگهداری شارژ و همچنین زمان شارژ شدن باتری هستش. به همین خاطر شرکت ها روی این قضیه سعی میکنن مانور بیشتری بدن.
شرکت ها هرچقدر بیشتر بتونن زمان شارژ شدن رو بهینه تر کنن و سلامت و امنیت باتری رو بالاتر ببرن. میتونن باعث رضایت بیشتر کاربر و در نتیجه فروش بالاتری محصولاتشون بشن. به همین خاطر بود که کمپانی ها اومدن و فناوری های مختلفی رو به بازار ارائه دادند. که در ادامه با همدیگه اونها رو بررسی میکنیم.

Power Delivery

خب اولین فناوری شارژی که با هم بررسیش میکنیم power Delivery یا به اختصار PD هستش. این فناوری توسط یک مجموعه به نام USB IF به دنیای تکنولوژی بصورت بدون حق امتیاز برای شارژ سریع و امن انواع گوشی ، لپ تاپ ، تبلت و… ارائه شد. که خیلی از شرکت هایی مثل اپل ، مایکروسافت ، سامسونگ و… این فناوری رو بکار گرفتن.
این فناوری میتونه با حداکثر توان 100 وات دیوایستون رو شارژ کنه. اولین نکته ای که باید بدونید اینه که گوشی شما هم فناوری PD رو داشته باشه. شارژری که فناوری PD رو داره میاد و میزان توان دریافتی گوشی شما رو میسنجه. مثلا اگر گوشی شما توان دریافتیش 33 وات باشه و بهش شارژر 60 واتی PD متصل کنید. این دو با هم ارتباط میگیرند و حداکثر 33 وات جریان منتقل میشه نه بیشتر. اما اگر یکی از این دوتا PD نداشته باشه در استفاده زیاد ، حتما به باتریتون آسیب وارد میشه و عمرش رو بشدت کم میکنه.
یه کار دیگه ای که فناوری PD انجام میده اینه که اگر موقع شارژ شدن دمای باتری گوشیتون بالا بره، سعی میکنه با پایین آوردن سرعت شارژ از باتریتون محافظت کنه و باعث طول عمر باتری بشه.

Quick Charge

تکنولوژی Quick Charge توسط شرکت کولکام ساخته شد. این شرکت که از پیشرو های بازار تکنولوژی هستش اومد و یک فناوری شارژ سریع رو در 2013 سال بازار معرفی کرد. تا الان یعنی اوایل 2024 کولکام تونسته 5 نسخه از فناوری QC رو ارائه بده که بصورت مختصر معرفیشون میکنیم:

نسل اول شارژ:

سریع روی تراشه SnapDragon 600 قرار گرفت و میتونست گوشی رو با حداکثر 10 وات یعنی 2 آمپر 5ولت شارژ کنه.

نسل دوم :

یعنی QC 2.0 در سال 2014 بر روی تراشه اسنپدراگون قرار گرفت. و البته کابل های MicroUSB هم توی این زمان عرضه شد تا بتونه این میزان جریان رو به درستی منتقل کنه. برای شارژ نسل دوم Quick Charge نیاز به دو پیش زمینه بود: اول اینکه شارژر باید فناوری QC 2.0 رو داشته باشه . دوم اینکه تراشه بکار رفته در گوشی از نوع اسنپدراگون باشه. نسل دوم در گوشی هایی مثل HTC One M8 بکار رفت و میتونست با سرعت 18 وات در ثانیه گوشی رو شارژ کنه.

نسل سوم:

فناوری کولکام با اسم QC 3.0 در سال 2015 عرضه شد. این نسل روی تراشه SnapDragon 820 کار شد و تونست تا سرعت 33 وات گوشی رو شارژ کنه. علاوه بر سرعت و امنیت بالاتر مزیت دیگه ای که نسل سوم نسبت به نسل قبل تر از خودش داشت این بود که با استفاده از درگاه های USB-A , USB-C , MicroUSB میشد برای شارژ کردن با استفاده از QC 3.0 استفاده کرد.

نسل چهارم:

QC 4.0 که در سال 2017 ارائه شد و همراه بود با یک پیشرفت خوب. این نسل که روی SnapDragon 835 قرار گرفته بود میتونست با 5 دقیقه شارژ گوشی مثل Google Pixel 2 رو تا 30 درصد شارژ کنه. حداکثر توان 66 وات بود و فقط با پورت USB-C شارژ میشه. نکته ای دیگه که در این نسل شاهد بودیم وجود فناوری PD در این نسل بود که امنیت باتری رو خیلی بالاتر برد.

نسل پنجم :

QC 5.0 در سال 2020 معرفی شد یک شگفتی خیره کننده به همراه خودش داشت. در این نسل حداکثر توان 100W ارائه شد که کاربر ها رو با سورپرایز مواجه کرد. با این فناوری شما میتونید با فقط 5 دقیقه شارژ کردن باتری 4500 میلی آمپری خودتون رو 50 درصد شارژ کنید. فناوری PD-PPS هم برای بالا بردن امنیت در کنار QC 5.0 بکار رفته بود.

Super Charge

شرکت هواوی هم که نمیخواست از رقابت بالابردن شارژ در بازار جا بمونه. سال 2017 فناوری Super Charge رو روی گوشی Mate 10 معرفی کرد. این فناوری میتونست حداکثر ولتاژ 5 ولت 4.5 آمپر رو بعنوان خروجی بده. کارکرد این شارژر اینطوریه که با گوشی ارتباط برقرار میکنه و با استفاده از چیپست درون شارژر بر اساس دما و ظرفیت باتری جریان میفرسته به سمت باتری.

استاندارد Oppo VOOC

این استاندارد در سال 2014 در گوشی Oppo Find 7 به بازار تکنولوژی ارائه شد. این استاندارد تونست حداکثر 20 وات رو منتقل کنه. شرکت دیگه ای که این استاندارد رو در گوشی خودش به کار برد کمپانی وان پلاس بود. که اسم Dash Charge رو بکار برد. در حال حاضر این استاندارد حداکثر توان 50 وات رو میتونه منتقل کنه.

استاندارد QI

این فناوری که با تلفظ “چی” خونده میشه. کارکردی مثل PD رو داره و در حال حاضر حداکثر توان 65 وات رو میتونه ارائه بده.
این استاندارد توسط شرکت تولیدی انکر ساخته شد. انکر یه شرکت چینیه که تونسته گوشی با ساخت شارژر و اسپیکر در بازار بسیار رقابتی تکنولوژی جایی ویژه برای خودش پیدا کنه. و البته با تولید انواع شارژر های مختلف نیاز برند های مختلف رو تامین کنه.

منبع : GSMARENA